Bir gün insan virgülü
kaybetti, o zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya
başladı; cümleler basitleşince düşünceleri de basitleşti.
Sonra ünlem işaretini
kaybetti; alçak sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı. Artık ne bir
şeye kızıyor, ne bir şeye seviniyordu. Hiçbir şey onda en ufak bir heyecan
uyandırmıyordu.
Bir süre sonra soru işaretini
kaybetti ve soru sormaz oldu. Hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu. Ne evren, ne
dünya umurundaydı.
Birkaç sene sonra iki nokta
üstüste işaretini kaybetti ve davranışlarının nedenlerini başkalarına
açıklamaktan vazgeçti.
Hal böyle devam ederken,
birgün elinde yalnız tırnak işaretlerinin kaldığını gördü. Artık kendisine özgü
tek düşüncesi yoktu yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu. Düşünmeyi unuttu
ve böylece son noktaya erişti.
A.Kanevski
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder